سی و یک شب

اول:

I"ve always been a fan of a story told by attar of nishapur about a king who assembled a group of wise men to create a ring that would make him happy when he was sad

And that ring

Was inscribed with the phrase,

"this too shall pass"

وقتی این دیالوگ تو قسمت آخر the big bang theory پخش شد، یه حس خوبی بهم دست داد.

یادتان باشد یک مطلب مفصلتر در این باره خواهم نوشت.

دوم:

از دولت حسن روحانی و همراهانش توقع بیشتری داشتم.

نه این موج تهدید به جریمه برای ثبت نام کردن را می پسندم و نه آن موج «من بمیرم، انصراف بده» را.

البته عقلا می دانند که تصمیم هدفمندی در جایی غیر از مجلس و دولت گرفته شده است و دولت چاره ای جز اجرای آن ندارد. یا می تواند مانند احمدی نژاد کاری کند که همان اجبارکنندگان دستور توقف بدهند و یا آنکه به مانند روحانی سعی کند به نحو معقول تری اجرایش کند. در کل یک اصلی وجود دارد که می گوید نمی توان هیچ کار غیرمنطقی را به صورت منطقی انجام داد.

یادتان باشد در مورد یارانه ها سه مطلب خواهم نوشت. این یادداشت پورنجاتی هم خالی از لطف نیست.